Onderwijsstad Hoorn

Onderwijs. 

De enige échte motor van de economie en -vooral- de samenleving.

Vanavond ben ik aanwezig bij ‘Investeren in Onderwijsstad Hoorn’ in SG Newton, georganiseerd door toekomstig collega Tim Peschke. Een avond gewijd aan het onderwijs. Het onderwerp waar al meer dan tien jaar mijn hart ligt en ik mijn ziel en zaligheid in stop.

Een bespiegeling vooraf. Wat is er de afgelopen jaren gedaan op dit terrein en wat gaan we de komende jaren doen?

De afgelopen vier jaar hebben zich op dit gebied fantastische ontwikkelingen voorgedaan in Hoorn. Wat is er ongelóóflijk veel bereikt in en rond het onderwijs. Hoorn is in vier jaar tijd fundamenteel veranderd. Veranderd van een gemeente die achterliep en die bij anderen ging kijken hoe het moest, in een landelijke koploper waar andere gemeenten bij komen kijken. 

Op alle fronten is vooruitgang geboekt. Of het nu ging om ontwikkeling van integrale voorzieningen, bestuurlijke samenwerking, aansluiting onderwijs en zorg, onderwijshuisvesting of de harmonisatie kinderopvang en peuterwerk. Hoorn wordt landelijk geprezen om zijn grote vooruitgang en genoemd als hét voorbeeld voor andere gemeenten en andere bestuurders. Vooral waar het gaat om het bevorderen van samenwerking tussen instellingen en organisaties, en de ontwikkeling van integrale kindcentra (IKC’s). Een greep uit wat er zoal is gebeurd:

⁃ Er is een nieuwe Lokale Educatieve Agenda (LEA) opgezet. Daardoor zijn álle instellingen die werken met inwoners tussen de 0 en de 23 jaar oud, nu structureel met elkaar in overleg zijn en werken zij hecht samen. Instellingen zien kinderen niet langer als passanten in hun organisaties, maar hun organisaties als passanten in het leven van de kinderen.

⁃ Er is met het onderwijs en maatschappelijke middenveld een zeer ambitieuze visie opgesteld op de ontwikkeling van IKC's in Hoorn.

⁃ Hoorn speelt een grote rol in de landelijke beleidsontwikkeling op dit gebied.

⁃ Hoorn is sinds november 2017 de eerste gemeente in Nederland met een volledig integraal kind- en expertisecentrum (IKEC), waarbinnen al het speciaal onderwijs is gebundeld en van waaruit invulling wordt gegeven aan Passend Onderwijs door reguliere scholen out-reachend te gaan ondersteunen. Zie ook: https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=7h_kaZxrBG0

⁃ De aansluiting tussen onderwijs en zorg is door diverse projecten en doorlopende bestuurlijke aandacht sterk verbeterd.

⁃ De harmonisering van kinderopvang en peuterspeelzaalwerk is in goede banen geleid en ingevoerd. 

⁃ Na tientallen jaren discussie is het eindelijk gelukt een structureel budget op te nemen in de begroting voor huisvesting van het basisonderwijs. Daardoor werd het eindelijk mogelijk een lange termijn planning te maken, tot grote tevredenheid van alle betrokken partijen.

⁃ Na tientallen jaren de wens te hebben gehad, is het eindelijk gelukt HBO-onderwijs naar Hoorn te krijgen, in het Clusius.

⁃ Deze opleiding heeft per 2017 ook een voltijdsvariant. 

En is in vier jaar tijd veel meer vertrouwen en partnerschap ontstaan tussen de maatschappelijke organisaties van Hoorn en de gemeente. Samen zorgen we voor een zeer goed functionerend geheel, waarin onze belangrijkste inwoners -onze kinderen- optimaal tot ontwikkeling kunnen komen. Wat nog maar enkele jaren geleden een wens was, is in die korte tijd normaal geworden. Daar mogen we als Hoorn gewoon keihard trots op zijn.

Alle reden om de komende jaren door te gaan op de ingezette koers. Er is nog van alles te doen. In elk geval:

• De structurele middelen voor IKC-ontwikkeling en integratie van voorzieningen verhogen. Middelen die wij, samen met onze partners uit onderwijs (primair én voortgezet, welzijn, kinderopvang en zorg kunnen inzetten voor procesbegeleiding, inhoudelijke ontwikkeling en (desgewenst) opleiding van al onze professionals in deze complexe processen.

• Middelen voor onderwijs en jeugdhulp meer in samenhang gaan besteden. Daardoor kan eerder gesignaleerd en preventiever gewerkt worden. Dat is veel effectiever.

• Een structureel succes maken van het HBO. De HBO-ontwikkeling in Hoorn bevindt zich in een cruciale fase. Zonder hulp van buitenaf wordt deze opleiding niet levensvatbaar. Hoorn moet, samen met de regio en bedrijfsleven, alles op alles zetten om dit project te laten slagen en ervoor te zorgen dat er een stabiele HBO-voorziening ontstaat, die zichzelf in de toekomst verder kan uitbouwen. Westfriesland verdient hoger onderwijs.

• Het keihard bestrijden van kinderarmoede. Kinderen die opgroeien in armoede hebben minder toegang tot voorzieningen. Ze lopen daardoor al vroeg in hun leven achterstanden. Dit is onacceptabel. Alle kinderen moeten toegang krijgen tot voorzieningen zoals sport, cultuur, kinderopvang / BSO, noodzakelijke technologie (computer, smartphone), etc.

• Meer aandacht besteden aan passend onderwijs en het voortgezet speciaal onderwijs (VSO) in de regio. De bedoeling is dat elk kind in de reguliere omgeving (school, wijk, thuis) een onderwijsaanbod op maat krijgt. Er blijft altijd een groep die specialistische voorzieningen nodig heeft. Ook die moeten zo dicht mogelijk bij het kind georganiseerd zijn. Met het IKEC wordt voor het (speciaal) basisonderwijs een belangrijke stap gezet op die beide terreinen. Een dergelijke aanbod zou ook met het VSO moeten worden gerealiseerd.

• Toegankelijkheid van het jongerenloket uitbreiden. Het jongerenloket voorziet in een behoefte bij jongeren die ondersteuning nodig hebben richting werk, onderwijs of zorg. We zouden de formatie zodanig moeten uitbreiden dat het loket zes dagen per week de hele dag open kan.

• Extra geld vrijmaken voor integrale en duurzame schoolgebouwen. Er liggen eindelijk integrale langetermijnsplannen voor onderwijshuisvesting van zowel her PO als her VO. Die middelen zijn echter gebaseerd op de rijksbekostiging en volstaan niet voor de hoogste duurzaamheidsnormen. Er moet structureel voldoende extra geld beschikbaar komen om onderwijshuisvesting te laten voldoen aan de hoogste normen voor gezonde en duurzame schoolgebouwen.

En er zijn natuurlijk nog heel veel meer goede ideeën. Vanavond ga ik daarom vooral luisteren en zal dit lijstje ongetwijfeld weer langer worden. Aangevuld door de bij voorbaat al inspirerende inbreng van alle aanwezigen bij de bijeenkomst. 

“De afgelopen bestuursperiode was op het gebied van onderwijs met afstand de beste in minstens dertig jaar.”, aldus een bestuurder uit het Hoornse onderwijs. Op naar nog zo’n periode!

Samir Bashara

Wethouder onderwijs

Lijsttrekker GroenLinks

#doormetverandering

Nieuwjaarsboodschap 2018

2018.

Lief Hoorn,

Time flies when you’re having fun, zeggen de Engelsen. And I had fun. De mooiste baan van de wereld is -voorlopig- bijna ten einde. Het is in een oogwenk voorbij gegaan. Voor de vierde en laatste maal deze bestuursperiode, wend ik mij tot u met een nieuwjaarswens recht vanuit het hart. Nog één keer terug- en vooral vooruitkijken.

Terugkijken

Waar komen we vandaan?

In maart 2014 was Hoorn enorm toe aan verandering. Aan een meer open en authentiek stadsbestuur dat durfde luisteren én durfde leiden. Aan groener en socialer beleid. Aan een samenleving in harmonie met zijn natuurlijke omgeving, bruisend van energie en vooruitgang. De campagne was pittig en de tegenstellingen in de politiek waren scherp geslepen. Toen dat stof was neergedaald, was het tijd om elkaar weer te vinden. Ik schreef u in 2015 dan ook:

“Het kussen is flink opgeschud. (...) [Nu is het] zaak om weer samen de weg omhoog in te slaan. Uiteindelijk hebben we immers allemaal hetzelfde doel en dat is het welzijn van onze inwoners en de ontwikkeling van de stad. En gelukkig (...) de tweede helft van 2014 stond alweer voornamelijk in het teken van samenwerken, ontwikkelen en bouwen aan de toekomst.”

Gedurende dat jaar was het echter nog veel zoeken. Zoeken naar politieke samenwerking. Zoeken naar de juiste weg, de juiste toon, de juiste stijl. Het besturen van een stad is iets wat je moet leren, zonder dat je daar de tijd voor krijgt. Een proces waarin je veel goed doet, maar ook met enige regelmaat fouten maakt. Dat is onvermijdelijk. Je leert ervan, je wordt sterker en wijzer, maar wat heb ik soms ook aan mijzelf getwijfeld. Dat mag u best weten. Het is dan zaak steeds weer terug te keren naar de kern. Ik wenste u een massief gouden 2016, met onder meer de woorden:

“‘Houd het hart warm en het hoofd koel.’ (...) Dat credo vat precies samen wat m.i. het leidende motief moet zijn, in de politiek en in het (openbaar) bestuur. Het anker waaraan ik alles wat ik doe steeds wil blijven leggen; neem besluiten altijd weloverwogen en koel beredeneerd, maar neem ze met een warm hart. Voor het welzijn van mensen, voor de ontwikkeling van de stad en voor een betere wereld. (...)”

Het hart warm en het hoofd koel. Aan dat credo denk ik elke dag. Het geeft koers en richting. Het helpt je -vooral op die allermeest lastige en venijnige momenten die je als politicus nu eenmaal soms meemaakt- om koers te houden. In mijn geval is dat een koers van vooruitgang, optimisme en onderling vertrouwen. Ik wil staan voor een politiek van hoop.

Ik groette u begin 2017 aldus.

“‘Hoop’ is niet iets waarin je passief gelooft (of niet), maar iets waarin je actief investeert. Waar je voor moet staan. Door in gesprek te blijven. Door te blijven beseffen dat het enige antwoord op oorlog, vrede is en nooit te vergeten dat er voor alles altijd een alternatief is. Hoe? Dat weet ook ik lang niet altijd. Maar het begint bij de wens. Bij de keuze. Wij kiezen zelf hoe we omgaan met onze naasten én met onbekenden. Wij kiezen zelf hoe we omgaan met onze planeet. Hoe wij ons uitlaten, hoe wij ons werk doen. Hoe wij leven.”

En nu is het 2018. Tijd voor balans opmaken, maar vooral vooruit kijken. Er is in de afgelopen vier jaar bijzonder veel bereikt. Op het gebied van duurzaamheid, verkeer & vervoer, openbare ruimte, onderwijs & ontwikkeling, democratisering, zorg, werk, toerisme, cultuur & erfgoed en nog veel meer. Maar besturen is zaaien en oogsten. De voorbije periode hebben we veel geoogst, maar nog veel meer gezaaid. Wij zijn nog lang niet klaar.

Vooruitkijken

En daarbij hoort één simpele kernvraag:

Waar willen we naartoe?

Als je het verhaal van een steeds groter deel van de politici moet geloven, is de ‘gewone man’ in Nederland, boos, bang en onverdraagzaam. En dus verkondigen die politici boze, onverdraagzame boodschappen, die de eventuele angst -tot zover daar sprake van is- alleen nog maar verder vergroten.

Ik geloof niet in dat soort politiek.

Ik geloof niet in een politiek die tegenstellingen alleen maar vergroot en daarmee het oplossen van problemen alleen maar moeilijker maakt. Maar ik geloof ook niet in de stelling van die politiek. De zwijgende meerderheid van de gewone mensen is helemaal niet boos, helemaal niet onverdraagzaam, helemaal niet negatief.

Waarom bestaat dan toch die overtuiging? Dat zou wel eens kunnen komen doordat er wel heel veel óver, maar buitengewoon weinig mét deze gewone mensen wordt gepraat. En daardoor kan het gebeuren dat de kleine minderheid die het hardst schreeuwt, de agenda bepaalt.

Maar als je de tijd en de moeite neemt om écht met mensen in gesprek te gaan, zoals wij de afgelopen jaren veelvuldig hebben gedaan, dan krijg je een totáál ander beeld. Zeker, mensen hebben zorgen. Over hun baan of pensioen, over de zorg voor hun bejaarde ouders, over de klimaatverandering waarvan we de gevolgen langzaam maar zeker echt beginnen te merken. Maar van die vele honderden mensen die ik de afgelopen jaren sprak, zijn veruit de meeste in de basis vooral ook hoopvol. Hoopvol voor een betere toekomst en ook bereid om daar zelf de schouders onder te zetten. Veruit de meeste van hen voelen zich helemaal niet gehoord -laat staan vertegenwoordigd- door een politiek van pessimisme, tegenstellingen en onvrede.

Die grote meerderheid van gewone mensen heeft genoeg van de negativiteit. Genoeg van het venijn in het maatschappelijk debat. Genoeg van politici die vooral bezig zijn met elkaar vliegen afvangen. Genoeg van het zijn van het leidend voorwerp in de politieke discussie.

Daarom is het tijd om een simpel besluit te nemen. Namelijk dat het mooi geweest is. Dat wij er definitief niet meer aan mee doen. Dat wij per vandaag een aantal tandjes gaan bijschakelen richting een andere toonzetting, richting een andere politiek en richting een andere samenleving. Want dat is waar die zwijgende meerderheid van heel gewone mensen zo’n enorme behoefte aan heeft. Een andere politiek.

En we doen het voor die mensen. Als het aan mij ligt gaan wij laten zien dat het kan. Dat politiek positief kan zijn. Gericht op overeenkomsten in plaats van op verschillen. Gericht op samenwerken en harmonie in plaats van op het uitvergroten van tegenstellingen. Een politiek die uitgaat van vooruitkijken. Wat willen we wél? Waar willen we naartoe? Wat voor stad willen wij zijn? Mijn antwoord is duidelijk:

Een zorgzame stad die zorgt voor diegenen die zorg nodig hebben én voor diegenen die zorg verlenen.

Een eerlijke stad, waarin wij onze welvaart eerlijk delen, maar ook ons welzijn, ons onderwijs, onze gezondheid en onze planeet.

Een stad van ontwikkeling, waarin innovatie van onderwijs- en jeugdvoorzieningen, circulaire economie en maatschappelijk initiatief ruim baan krijgen.

Een duurzame stad, die de handschoen oppakt en zichzelf definitief op de rails zet richting een klimaatneutrale toekomst.

En een lieve stad, zoals de onlangs overleden burgemeester van Amsterdam het zo mooi noemde. Een stad waarin iedereen welkom is, mee mag doen, samenwerkt, oog heeft voor een ander en gewoon, heel gewoon, een beetje lief voor elkaar is.

Lief Hoorn, het was mij een onnoemelijk grote eer om de afgelopen vier jaar uw wethouder te mogen zijn. Het was mij een onnoemelijk grote eer om, in de mooiste baan van de wereld, een bijdrage te mogen leveren aan de verandering die de stad nodig heeft. Een verandering die overtuigend van start en onomkeerbaar is. Een verandering waar ik de komende jaren, ongeacht in welke rol, geïnspireerd en bevlogen mee door wil.

Ik wens u en de uwen een liefdevol 2018 toe.

Samir Bashara